Van longrevalidatie naar halve marathon – Deel 9

Wat een weertje he! Op het moment dat ik dit schrijf hang ik languit op de loungebank in de tuin en is het 29 graden. Oftewel; bloody hot! Ik had een heel schema gemaakt voor deze week, maar daarbij even geen rekening gehouden met weerberichten die ook echt kloppen 😉 Dus hop, twee tandjes langzamer en dingen doen op het gevoel. Ik word namelijk wel blij van dit weer, maar mijn longen hebben het megazwaar! Het is een tijd terug dat ik dat gevoeld heb..

Eerste warme dagen…

Sowieso moet ik altijd wennen aan de warmte. Vooral omdat het in Nederland nooit normaal kan; we vliegen van het ene uiterste in het andere als het het weer betreft. Ik merk echter dat ik sinds de longvliesontstekingen meer moeite heb met warme dagen dan anders. Ik heb het benauwd, hoest me suf, mijn rechterlong geeft wat pijnklachten en ook de hooikoorts periode is helaas nog niet voorbij. Ik zit op dagen als deze nog op de maximale dosis medicatie, terwijl ik verder alleen de onderhoudsdoseringen gebruik. Ik probeer dit soort dagen dus zo relaxed mogelijk door te brengen en niets te moeten, want dat frustreert alleen maar. Afgelopen zomer ging het na een paar dagen goed, dus ik ga ervan uit dat dat ook dit seizoen door zet. ‘Gelukkig’ voor mij dalen de temperaturen de komende dagen alweer, dus kan ik even bijkomen.

Update

Zo’n dag waarop mijn longen niet doen wat ze horen te doen is wel even een eye-opener. Ik voel me steeds beter en sterker, waardoor je bijna zou vergeten hoe ziek ik eigenlijk ben geweest. Gelukkig maar, die tijd ligt ondertussen ver achter me. Mijn weken worden steeds voller qua sport/belasting en ook in het weekend doen we meer leuke dingen. Heerlijk om weer op pad te kunnen met mijn vriend, en niet steeds te hoeven rusten. Afgelopen weekend hadden we een verjaardag en waren we naar de eerste Amerikanen meeting en naar de autocross. Tijdens een dagje autocross zorg ik voor extra medicatie, maar dat heeft voornamelijk met het stof te maken.

Na een drukke dag slaap ik extra goed en word ik evengoed op een normale tijd wakker. Mijn lijf herstelt dus steeds beter. Ook merk ik dat ik steeds meer trek begin te krijgen, wat niet gek is als je meer doet op een dag. Mijn maaltijden worden weer normaal en na het sporten zorg ik voor aanvulling met een eiwitshake. Beter dat dan de hele dag lopen te snaaien 😉

Variatie in training

Mijn fysio raadde me aan de lichaamsbelasting lekker op te voeren, waarbij ik uiteraard de signalen van mijn lijf in acht moet nemen. Omdat ik al twee dagen per week in de sportschool sta en dagelijks aan de wandel ben, wilde ik een andere trainingsprikkel toevoegen. Vorige week ben ik dan ook voor het eerst gaan zwemmen, samen met een trainingsmaatje. Ik had totaal geen verwachtingen en stelde mijn horloge in op een ‘training’ van 45 minuten. Daarbij ging ik ervan uit dat we tussendoor nog wel aan de kant zouden hangen om bij te komen.

Was dat even slecht ingeschat! We zwemmen in het Baafje, een 50 meter buitenbad. Na 22 baantjes in bijna een uur vonden mijn longen het welletjes en zijn we gestopt. Tussendoor hebben we geen moment gerust en ook het tempo waarop we zwommen was best rap. Ik was trots op mezelf! We hebben een 12 baden kaart aangeschaft en ik ben op jacht gegaan naar een badpak. Vanaf nu proberen we elke week een keer te gaan zwemmen, en dan het liefst samen. Morgen gaan we weer!

Revalidatietrainingen

Ondertussen train ik ook nog elke maandagochtend bij mijn fysio, zodat hij zicht kan houden op mijn vooruitgang. Via de app krijg ik elke week de eventuele veranderingen in mijn schema door en zo kwam het dat ik afgelopen maandag langer mocht hardlopen. In het eigenlijke schema stond een sessie van 10 minuten op de loopband, waarvan ik er dan 3 mocht rennen op 7 km/u. Dat bleek al heel snel te langzaam te zijn, dus schroefde ik het tempo op naar 8,5 km/u. Dan kom je tenminste lekker in je pas! Drie minuten werden er ongemerkt vijf, dus mijn uithoudingsvermogen werd steeds beter. Omdat ik zo ontzettend goed ga qua trainingen, kreeg ik afgelopen maandag carte blanche. Tien minuten op de loopband en je ziet maar wat je doet! Dat heb ik geweten 😉 Het is dat ik na 8,5 minuut zo ontzettend dorst kreeg en ik mijn flesje niet rennend openkreeg, anders had ik nog langer kunnen lopen. Maar 8,5 minuut, wow! Het beginnetje van een paar weken terug wordt steeds echter. Egmond is zeker nog niet in zicht, maar ook echt nog niet uitgesloten.

Tijdens de revalidatietrainingen worden bijna alle spiergroepen ondertussen getraind, maar met de spieren rond mijn longen was de fysio nog wat voorzichtig. Zo mocht ik een paar weken geleden beginnen met buikspieroefeningen en push-ups, om ze rustig aan het werk te zetten. Maandag kreeg ik voorlopig de laatste extra oefening in mijn schema; optrekken. Iets wat ik nog nooit heb gekund en daarom professioneel uit de weg ging 😉 Met behulp van wat elastieken om het minder zwaar te maken ga ik de uitdaging nu toch aan. Eerst de techniek goed, dan het gewicht verzwaren. Ik ben heel benieuwd, maar heb er vooral erg veel zin in!

Komende week

De komende week staat in het teken van genieten. We gaan een midweekje weg met de familie, dus gezelligheid alom. Mijn trainingen in de sportschool hoef ik die week niet per se te doen, waardoor mijn hele schema anders is. Uiteraard zal er veel gewandeld en vast ook gezwommen worden, dus beweging genoeg.

“I’m a runner, what’s your superpower?” 

x Margon