Van longrevalidatie naar halve marathon – Deel 8

Oh nee! Ik heb deze week zoveel toffe dingen gedaan en te horen gekregen, dat ik helemaal ben vergeten mijn laatste update online te zetten! Vandaag dan alsnog, zij het iets te laat 😉 Het is in ieder geval een goed teken dat er meer toffe dingen in mijn planning komen, het gaat dan ook steeds beter!

Hoe voelt dat nou zonder baan?

In de vorige update over mijn revalidatie vertelde ik over het opzeggen van mijn baan. Een behoorlijke stap, die ik voor mijn gevoel echt moest maken. Ik kan nu, een aantal weken later, met recht zeggen dat het een goede keuze is geweest. Sinds het indienen van mijn ontslagbrief is er een behoorlijke druk van mijn schouders gevallen. Ik ben nog steeds aan het herstellen, en wil dat natuurlijk zo snel mogelijk, maar het ‘moeten’ is eraf. Er zit geen werkgever te wachten tot ze eindelijk weer op me kunnen rekenen en mijn revalidatie kan door in het tempo zoals het gaat. En dat is zo nu en dan met vallen en opstaan!

Vooruitgang

Afgelopen maandag was het weer tijd voor de zes minuten wandeltest, waarbij ik zes minuten in een zo constant en snel mogelijk tempo wandel zonder last van mijn longen te krijgen. De afgelopen trainingen merkte ik al een flink verschil in wat ik aankan en ook de dagelijkse wandelingen gaan steeds makkelijker. Zo doe ik tegenwoordig een groot deel van de boodschappen lopend en kies daarbij regelmatig voor de supermarkt aan de andere kant van het dorp in plaats van dichtbij. Of aan het einde van min wandeling, waardoor ik toch een uur onderweg ben. Toch blijft het altijd spannend of de metingen matchen met wat ik voel. Gelukkig is de vooruitgang zo groot dat ontkennen niet meer mogelijk is! 😉 Ik zit in de hoogste percentages van de wandeltest, waardoor we over een maand de shuttle run gaan proberen. En ik maar denken dat ik die na de middelbare school nooit meer hoefde te doen! Egmond is nog ver, maar we proberen er te komen.

Fulltime aan de slag

Bijkomend voordeel; mijn trainingsschema was al flink verzwaard maar daar komen nu steeds wat oefeningen en/of gewichten bovenop, en ik mag vanaf 1 juni weer fulltime werken! Ik heb nog geen nieuwe baan, maar dit opent wel deuren. Zo fijn om eindelijk dat eindpunt in zicht te hebben! Je snapt vast dat ik de hele dag hebben lopen stuiteren door het huis van blijdschap!

Toffe dingen

Dan nog even over die toffe dingen waar ik het eerder al over had. Sinds ik mijn blog wat professioneler aan ben gaan pakken, word ik op creatief gebied zo nu en dan geholpen door Chantal. Chantal is fotografe en ik ken haar al een tijdje via mijn vorige werk. Spontaan (en eigenwijs) als we beiden zijn levert dit heel gezellige afspraken op waar de inspiratie vanaf spat. Afgelopen woensdag zijn we op pad gegaan om gave foto’s te maken voor mijn blog. Iets wat we graag wilden doen, omdat het toch de sfeer en uitstraling van je website bepaalt. Beetje bij beetje zullen jullie ze voorbij zien komen, en zal dus ook de aankleding van mijn blog wat veranderen. Voor nu alvast een klein voorproefje van wat we hebben gedaan. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt!

Komende tijd

Voorlopig ben ik nog niet klaar met mijn trainingen bij de fysio en behandelingen van de logopedist. De overige therapieën en doktersbezoeken zijn gelukkig wel voorbij. Ik blijf mijn dagelijkse wandelingen doen in combinatie met de steeds zwaardere trainingen en mag in de sportschool wat langer hardlopen. Daarnaast heb ik een nieuwe uitlaatklep gevonden in het handletteren en lukt het me eindelijk weer een boek te lezen. Nog even vol de focus op herstel en ontspanning dus! Het lekkere weer komt er aan, dus je hoort mij zeker niet klagen!

x Margon