Van longrevalidatie naar halve marathon – Deel 7

Keuzes. Neem een willekeurige dag en houd eens bij hoe vaak je moet kiezen tussen bepaalde dingen. De ene keuze is belangrijker dan de andere, maar toch bepalen ze in een bepaalde mate het verloop van je dag. Afgelopen week heb ik een van de belangrijkste, maar ook moeilijkste keuzes tot nu toe gemaakt. Ik heb mijn gezondheid voorop gesteld en mijn baan opgezegd.

Je hebt wat?!

Inderdaad, ik heb mijn baan opgezegd. Ik merkte dat ik niet meer helemaal op mijn plek zat. Kon mijn werk niet loslaten, voelde me direct weer verantwoordelijk voor de dingen die ik hiervoor deed. Enerzijds misschien logisch, anderszijds werkte ik toen fulltime en begon ik nu met een paar uurtjes per week. Dit gaf stress en sloeg direct op mijn gezondheid. Niet het uitgangspunt dat je wilt hebben tijdens je herstel! Steeds vaker bekroop me het idee mijn baan op te zeggen. Vol te focussen op mijn herstel en daarna te zien wat er op mijn pad komt. Het feit dat ik daarmee een vast contract weggooi en wel een hypotheek moet betalen is best een dingetje. Toch durf ik te zeggen dat ik de goede keuze heb gemaakt. Ik voel me ontspannen, mijn koppie is minder druk en voor mijn gevoel ben ik vijf kilo lichter. Daar is de weegschaal het overigens niet mee eens 😉

“Change can be scary, but you know what’s scarier? Allowing fear to stop you from growing, evolving and progressing” – Mandy Hale

Vandaag heb ik afscheid genomen van mijn lieve collega’s en het bedrijf waar ik de afgelopen 2,5 jaar met heel veel plezier heb gewerkt. Ik ben dankbaar voor alles wat ik heb mogen leren, de leuke dingen die ik heb mogen meemaken en alle lieve mensen die ik heb leren kennen. Ik ga het missen!

Training

Op het gebied van mijn revalidatietrainingen gaat het steeds beter. Vertelde ik vorige keer over de uitdagingen die mijn fysio bedacht, afgelopen week deed hij me helemaal versteld staan. Na een uur training kreeg ik de opdracht te gaan hardlopen! Twee minuten, 6,5 km/u op de loopband. Meer dribbelen dan rennen dus, maar man wat voelde dat goed! Ik heb de rest van de dag nog gestuiterd op de vrijgekomen endorfine 😉 Mijn longen voelden goed, ik had geen pijn en kon gewoon blijven praten. Voor het mooie was mijn hartslag veel te hoog, maar dat ben ik tijdens het hardlopen gewend. I did it! De eerste metertjes richting de Halve Marathon van Egmond zijn gemaakt.

Logopedie

Ook bij logopedie maak ik vorderingen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog niet veel verschil hoor, maar zij vindt van wel. Gek is dat, je hoort jezelf natuurlijk niet zoals een ander dat doet. Ik bleek bij het spreken mijn buikspieren niet te gebruiken, en moet dat nu door middel van de lax vox oefening activeren. Ik was me niet bewust van mijn verkeerde manier van spreken, maar merk dat ik nu minder vaak een zere en droge keel heb. De spieren rond mijn stembanden ontspannen zich, waardoor ik minder moeite hoef te doen om te praten. De logopediste kon me niet beloven dat ik ooit zangeres zou kunnen worden, maar het zingen van een liedje moet steeds makkelijker gaan! 😉

Check-up

Afgelopen week had ik een check-up staan bij de osteopaat, om eens te zien hoe het mijn lijf zich houdt met alle trainingen en andere veranderingen. Op wat stramheid in mijn bovenlijf na bleek dit netjes in orde. Mijn lichaam reageerde goed en behoorlijk snel op de testjes en ook hier is een flinke progressie te zien. Dat we er nog niet helemaal zijn bewijst de reactie na de behandeling. Ik ging fit en redelijk energiek naar binnen, maar tegen de tijd dat ik thuis was had ik hoge koorts en heb ik veel geslapen. Voorlopig hoef ik niet meer heen en is het zaak bij een terugval weer een afspraak in te plannen. Laten we hopen dat die nog lang niet nodig is!

Genietmomentje met familie

En verder?

Vooruitkijken, een eigenaardig trekje. Ik deed het te pas en te onpas, was soms meer bezig met wat er ging komen dan het hier en nu. Mijn ziekte heeft me geleerd te kijken per dag en niet teveel op de zaken vooruit te lopen. Een half jaar geleden had ik nooit gedurfd om voor mezelf te kiezen en te stoppen met de baan die ik zo leuk vind. Maar ik deed het nu toch. Ik weet dat het op dit moment de beste keuze is en ga er dan ook voor. Wat de toekomst brengt? Dat zien we dan wel weer! Voorlopig ga ik herstellen zonder druk en enorm genieten van de kleine dingen met mijn lieve vriend en de mensen om mij heen.

x Margon